WAAROM KAN FOTOVOLTAISCH GLAS ZONLICHT OMZETTEN IN ELEKTRICITEIT? -- MAC Glass onthult de eerste deur van het zonnepaneel

Elke keer dat ik langs die fonkelende zonnepanelen op het dak loop, kan ik niet nalaten te denken: hoe kunnen we zonlicht omzetten in elektriciteit terwijl het eruitziet alsof het gewoon een paar stukken glas zijn? Later ontdekte ik dat de sleutel daar lag op dat schijnbaar gewone fotovoltaïsche glas.

Dit is niet het gewone glas dat wordt gebruikt voor je ramen. Fotovoltaisch glas lijkt meer op een "zonnenvanger". Het moet drie belangrijke taken uitvoeren: allereerst de zonnestralen ongehinderd doorlaten, daarna de kostbare stroomopwekkende chip van binnenuw beschermen en uiteindelijk bestand zijn tegen de proeven van hagel en regenstormen. De lichtdoorgang van gewoon glas bedraagt ongeveer 91%, terwijl fotovoltaïsch glas tot meer dan 94% kan bereiken - onderschat dit verschil van 3% niet, want dit komt overeen met het vangen van een half uur zonlicht per dag!

Toen ik de fabriek voor fotovoltaisch glas bezocht, liet de ingenieur mij twee stukken glas zien: "De linkerkant is gewoon glas, en de rechterkant is ons product." Met het blote oog leek het precies hetzelfde. Maar toen hij de ultraviolette zaklamp aanzette, gebeurde er iets magisch - gewoon glas blokkeert buiten de ultraviolette stralen, terwijl fotovoltaisch glas de ultraviolette stralen soepel doorlaat. Deze ultraviolette stralen zijn ook energie, die niet verspild mag worden, zei de ingenieur met een glimlach.

Wat mij het meest verraste, was de "onzichtbaarheidsmantel" op het oppervlak van het glas. Onder de microscoop blijkt het oppervlak van het glas bedekt te zijn met piramidepatronen die kleiner zijn dan een mensenhaar. Deze patronen kunnen zonlicht "buigen" en reflectieverliezen verminderen, alsof je een snelweg bouwt voor licht. Fabrieksleraar Fu zei dat dit "antireflectietechnologie" heet, en de inspiratie komt eigenlijk van het oppervlak van lotusbladeren - de natuur heeft het beste ontwerp al op lotusbladeren geschreven.

Vorig jaar, toen het fotovoltaïsche elektriciteitsstation in mijn geboortestad werd geïnstalleerd, raakte ik expres de glazen panelen aan. Het oppervlak voelde warm en gezellig aan, maar de positie van de accucellen eronder behield een geschikte werkingstemperatuur. De installateur vertelde me dat dit komt doordat het glas gemengd is met speciale materialen die zowel transparant als warmteafvoerend zijn, net alsof je "slimme airco's" op zonnepanelen installeert.

Elke keer wanneer ik nu zonlicht zie schijnen op een zonnepaneel, stel ik me voor hoe duizenden fotonen door deze speciale glaslaag heen reizen, energie leverend aan de zonnecellen zoals gehoorzame kleine elfjes. En dit stuk glas, waaraan wij gewend zijn geraakt, voltooit stilletjes een estafette van zonne-energie die al miljarden jaren aanhoudt – de energie van oude sterren omzetten in elektriciteit die ons leven verlicht.